نقد و نظر

ایران تقریباً به میزان استاندارد جهانی از تولید ناخالص ملی (GDP) در آموزش هزینه می‌کند اما تفاوت در رقم GDP است.

روزنامۀ فرهیختگان، ۳اردیبهشت۱۳۹۸، هزینۀ دولت‌های مختلف برای آموزش را گزارش کرد:

  انتقاد از طرح‌هایی که روی کاغذمانده یا در مسیر اجرا نیمه کاره رها شده‌اند همواره در آموزش  و پرورش برقرار است؛ انتقادی که گویا با آمدن و رفتن وزرا تا امروز حل شدنی نبوده است و فقط انتقادات شدت و ضعف پیدا می‌کند؛ مشکلاتی مزمن از معیشت معلمان گرفته تا طرح‌های پر زرق و برق و خوشنامی مثل هوشمندسازی و آموزش مهارت‌های زندگی.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش پس از انتشار گفت‌وگوی تسنیم با محسن احمدوندی، پژوهشگر و کارشناس ادبی، درباره ورود مطالب جعلی به کتاب‌های درسی توضیحاتی در این زمینه ارائه کرده که به این شرح است:

عطف به مطلب مندرج در آن خبرگزاری به تاریخ 04/12/97 با عنوان «مطالب جعلی چگونه وارد کتاب‌های درسی می‌شوند؟ » عین پاسخ سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش موارد زیر را جهت تنویر افکار عمومی به اطلاع  می‌رساند:

حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر سیدنقی موسوی در واکنش به یادداشت دکتر محمد حسنی: جامعیت اسلام و شریعت (فقه)، یکی از مبادیِ تصدیقی فقه تربیتی به شمار می‌رود و بر اساس آن تمام رفتارهای اختیاری انسان‌ها (مکلفان) و از جمله رفتارهای تربیتی دارای حکمی شرعی است و شریعت در مورد میزان مطلوبیت آن‌ها، تجویزاتی دارد.

بانک جهانی که هرسال موضوع جدیدی را محور گزارش توسعه جهانی قرار می‌دهد امسال در تبیین علت انتخاب موضوع «آموزش» به‌سادگی می‌نویسد: دلیل این انتخاب برای هرکس، مثل روز روشن است! همین که خواندن این گزارش و درک آن نیازمند سواد خواندن و محاسبه است؛ ارزیابی اعتبار و درستی آن، مستلزم تفکر انتقادی است که فراتر از مهارت‌های زیربنایی ساده، توانمندی‌های بیشتری را می‌طلبد.

فرشیدی با اشاره به مشکلات و ناکامی‌های حوزه آموزش و پرورش در دولت یازدهم می‌گوید که در دولت جدید باید با احصاء این مشکلات از تکرار آنها جلوگیری شود ضمن آنکه حمایت ویژه دولت از وزیر آموزش و پرورش برای تحول در این مجموعه نیاز است.

به گفته وزیر سابق آموزش و پرورش، این وزارت‌خانه در اولویت دولت نیست و این نشان‌‍‌دهنده تحقیر و ناکارآمدی در نظام تعلیم و تربیت طی ۴سال گذشته است.

در حالی که قانون می‌گوید مدارس باید ۲۰۰ روز آموزشی در یکسال تحصیلی داشته باشند، پس از ۱۵۳ روز آموزشی، دانش‌آموزان وارد فضای امتحانات شدند و حتی با در نظر گرفتن روزهای امتحانات در خردادماه در سال تحصیلی 96 - 95، تعداد روزهای تحصیلی دانش‌آموزان ایرانی به ۲۰۰ روز هم نرسید.