معاون وزیر و رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی با بیان اینکه می‌توان مواضع مختلفی در برابر فضای مجازی که یک واقعیت مسلط است اتخاذ کرد، گفت: موضع یک فرد مسلمان باید موضع منتقدانه باشد.
به گزارش روابط عمومی و امور بین‌الملل سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، دکتر حسن ملکی ضمن تشکر از برگزارکنندگان این همایش و همه اساتید و صاحب‌نظران حاضر و مشارکت کنندگان، اظهار داشت: بنده برای سخنرانی‌ام موضوع آموزش در فضای مجازی را در نظر گرفته‌ام که کلی‌تر از موضوع همایش یعنی یادگیری سیار است. فضای مجازی یک واقعیت مسلط است؛ ما در اطراف پیرامون خود واقعیت‌های مختلفی داریم اما سیطره فضای مجازی به‌عنوان یک واقعیت مسلط به تمام ابعاد زندگی ما رسیده است و شاید نتوان یک ثانی برای این واقعیت در این شرایط در نظر گرفت.
وی با اشاره به اینکه این واقعیت مجازی باید درک و فهم شود، افزود: ما چه بخواهیم و چه نخواهیم در احاطه فضای مجازی هستیم و در بین آن زندگی می‌کنیم؛ در یک طرف اهداف تربیتی، اسناد بالادستی و ... و در یک طرف شرایطی که فضای مجازی برایمان ایجاد کرده؛ قرار دارد، سؤال مهم و اساسی این است که در این بین چه باید کرد؟
رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی با تأکید بر اینکه نکاتی که بیان می‌کند تجربه زیسته خودش است، گفت: اینکه مواجهه ما با این واقعیت مسلط یعنی فضای مجازی چه مواجهه‌‌ای باید باشد را از جهت اندیشه و فکر خودم بیان می‌کنم که معتقدم سه موضع می‌توان گرفت.
وی انفعال کامل را موضع اول در این بخش دانست و ادامه داد: یعنی آنهایی که در تعلیم و تربیت کار می‌کنند طوری برخورد کنند که گویی فناوری اطلاعات و ارتباطات معشوق ما است و به او افتخار می‌کنیم و آن را فلسفه تعلیم و تربیت در نظر بگیرند؛ که این اشتباه است. این موضع انفعال شایسته یک انسان متفکر و فرهیخته تربیتی نیست البته بنده منکر سیطره فضای مجازی نیستم ولی باید بدانیم چه باید کرد. اگر موضع ما تسلیم بودن در برابر فضای مجازی است در واقع دچار الیناسیون فناورانه خواهیم شد. چون الیناسیون از خودباختگی و از خود بیگانه شدن عوامل متعددی دارد که همین فضای مجازی نیز می‌تواند یک عامل باشد که فرد، انسان‌های دیگر را فراموش کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به اینکه ستیز با فضای مجازی رویکرد دوم و محتمل در این نوع مواجهه است، گفت: این موضع در قبال فضای مجازی امکان‌پذیر نیست و عقل نیز آن را تایید نمی‌کند.
دکتر ملکی موضع منتقدانه را سومین موضع برشمرد و بیان داشت: یک فرد مسلمان باید این موضع را در نظر بگیرد. در امور نوپدید و فضای مجازی معایب و مزایا شناسایی شده و بهره‌برداری لازم را کنیم اما هنر ما این است که تهدیدشناسی کنیم. نکته مهم این است که چه در بعد نظری و چه بعد عملی چاره‌ای جز حرکت درست و عالمانه به سمت یادگیری ترکیبی به‌عنوان یک راهبرد نداریم و دلایل متعددی هم می‌توان برای انتخاب این راهبرد می‌توان مطرح کرد.
وی افزود: یادگیری آنلاین و تعلیم و تربیت مجازی بخش اول است که باید از ظرفیت و امکانات آن بهره‌رداری کرد. رویکرد دوم که به شیوه سنتی معروف بوده و سالیان بسیاری است وجود دارد بایستی از یادگیری راهبردی به‌عنوان یک رویکرد در نظر بگیریم. خداحافظی کردن از این شیوه سنتی به صلاح ما نیست چرا که این شیوه برکاتی دارد که در فضای مجازی هرگز قابل دست‌یابی نیست.
دکتر ملکی بیان داشت: ما باید از توفیقات هر دو بخش یعنی فضای مجازی و شیوه سنتی در قالب یادگیری ترکیبی استفاده ببریم و نباید خودمان را از این امکان محروم کنیم. دانش‌آموز باید از ظرفیت هر دو شیوه آموزش استفاده کند؛ برخی مهارت‌ها به شرط ترکیب این دو حالت بیشتر امکان‌پذیر است.
رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی یادآورشد: اعتقاد دارم که در ارتباط با فضای مجازی به یک بصیرت فناورانه نیاز داریم یعنی فقط به فضای مجازی یا تکنولوژی تکیه نکنیم. داشتن بصیرت فناورانه ضرورت است یعنی نظام تعلیم و تربیت ما باید به‌گونه‌ای باشد که دانش‌آموزان از همه ظرفیت‌ها بهرمند شوند یعنی نمی‌توان آن‌ها را از هیجانات و جذابیت‌های فضای مجازی محروم کرد و از سوی دیگر نباید هدف‌های تربیت نادیده گرفته شود و لطمه ببیند. معتقدم باید در حالت خوف و رجاء این تربیت صورت پذیرد.
انتهای پیام
ارسال نظر